Kultowy Larry, który nieudolnie szukał miłości - Retro Recenzja #43

Można wskazać wiele ikonicznych postaci z gier komputerowych. Niektórzy wymienią hydraulika Mario, inni Larę Croft, a jeszcze ktoś jednego z bohaterów serii Grand Theft Auto. Natomiast gdybyśmy zapytali o takiego bohatera ludzi grających na przełomie lat 80’ i 90’ ubiegłego wieku to zdecydowana większość z nich wskazałaby na Larrego. Larrego Laffera, szowinistycznego nieudacznika, który po prostu chciał zaznać trochę miłości.

Nasz bohater charakteryzuje się nietuzinkowym wyglądem. Jest około 40-letnim łysiejącym mężczyzną, który mieszkał z matką i zajmował się programowaniem. Nigdy nie utrzymywał bliższych relacji z kolegami czy przyjaciółmi. W 38. urodziny nastąpiła zmiana w jego życiu. Larrego zaczęły interesować przedstawicielki płci przeciwnej. Przez czytanie prasy dla dorosłych został wyrzucony z pracy, a jego matka sprzedała dom i wyjechała na wakacje. Dlatego w poszukiwaniu podrywu główny bohater zakłada swój charakterystyczny poliestrowy, biały garnitur, który pamięta jeszcze zeszłą epokę i wyrusza do miasta Lost Wages (nawiązanie do Las Vegas).

Tak zaczyna się bogata i szalenie popularna seria gier przygodowych o lekkim zabarwieniu erotycznym. Pierwsza odsłona miała swoją premierę dawno, bo 15 czerwca 1987 roku. Nosi ona tytuł: Leisure Suit Larry 1: W krainie próżności (ang. in the Land of the Lounge Lizards). Za grę odpowiedzialne jest bardzo znane i szanowane w tamtych latach studio Sierra Entertainment.

Oryginalna pierwsza odsłona nie była grą przygodową w znaczeniu, jakie może przychodzić nam do głowy. Rozgrywka wykorzystywała archaiczne i dawno nieaktualne mechanizmy. Nie klikało się myszą w przedmioty czy ludzi, a… wpisywało komendy. Dlatego dla osób nieznających dobrze języka angielskiego przejście gry było niemal niemożliwe - chyba, że korzystaliśmy z solucji. Co więcej, taki system mógł doprowadzić do sytuacji, że utknęliśmy, ponieważ wpisywaliśmy w komendzie inne słowo, niż to zamierzone przez twórców, pomimo tego, że było one prawidłowe (bo było przykładowo synonimem). Dopiero w roku 1991 tytuł doczekał się ulepszonego wydania i gra stała się typową przygodówką typu wskaż i kliknij (point & click), a sterowanie postacią odbywało się z pomocą myszy. Wersje z 1987 i 1991 roku różniła również oprawa graficzna. Pierwotnie Larry działał w kosmicznej rozdzielczości 160x200 i zaledwie 16 kolorach. Edycja wypuszczona po 4 latach podbijała rozdzielczość oraz posiadała grafikę w aż 256 kolorach.

Oryginalny Larry z 1987 roku jest dzisiaj pod każdym względem niegrywalny (Leisure Suit Larry 1: W krainie próżności).

Celem głównego bohatera jest zapoznanie kobiety i pójście z nią do łóżka. Jednak nie jest to wcale takie łatwe. Larry jest postacią bardzo niezdarną w rozmowach. W konwersacjach z kobietami stosuje tanie podrywy, które najczęściej tylko odstraszają potencjalne partnerki. Często ucieka się do kłamstw i manipulacji. Olbrzymim problemem dla nieśmiałego mimo wszystko bohatera jest zdobycie prezerwatywy, a w celu zdobycia gotówki Larry uprawia hazard. Pieniądze są nam potrzebne głównie w dwóch celach - kupnie prezentów oraz płaceniu za taksówkę. Taryfą przemieszczamy się pomiędzy kilkoma dostępnymi w grze lokacjami (nie można przejść między nimi pieszo). U góry ekranu gracz widzi licznik wyniku. Możliwym jest zdobycie 222 punktów, ale do ukończenia gry nie jest wymagane uzyskanie ich wszystkich. Każdy punkt dostajemy za prawidłową interakcję. Jeśli nam się uda to Larry zdobędzie serce jednej z pięciu występujących w grze kobiet.

Larry Laffer wzbudził duże kontrowersje. “Urodził się” w głowie jednego z projektantów gier Sierry - Ala Lowe’a. Za sam projekt postaci odpowiada zaś jego kolega - Mark Crowe. Głównego bohatera posądzano o skrajnie szowinistyczne zachowania. I słusznie, ponieważ gra stanowi satyrę tego typu ludzi, a nie zachęca do takich zachowań. Mimo, że fabuła prowadzona jest w sposób komiczny, to gra przeznaczona jest wyłącznie dla osób dorosłych. Dlatego też twórcy będą wymagać od gracza przy starcie odpowiedzi na kilka dość absurdalnych pytań, których zadaniem jest sprawdzenie czy odbiorca jest pełnoletni. Ten zabieg będzie występował również w kolejnych odsłonach serii.

Nawet wersja ulepszona ma obecnie ponad 30 lat, więc poznanie jej jest niemal niemożliwe. Jednak w czerwcu 2013 roku ukazał się pełnoprawny remaster pierwszego Larrego o podtytule Reloaded. Studio Sierra Entertainment już wtedy nie istniało, więc za grę odpowiada firma Replay Games, ale działali oni przy mocnej współpracy z “ojcem” Larrego, Alem Lowem. Reloaded może pochwalić się odświeżoną grafiką w komiksowym stylu. Dodano kilka przedmiotów i osób, z którymi główny bohater może wejść w interakcje. Poprawiono dialogi, a w niektórych dodano nowe, aktualniejsze żarty. Remaster Larrego po prostu przypomina grę przygodową z dzisiejszych czasów. Dla fanów oryginału ważną zmianą może być też moment śmierci głównego bohatera (a może on umrzeć na wiele ciekawych i “zabawnych” sposobów). Zgon Larrego z 1987 i 1991 roku przenosił gracza do menu głównego i zmuszał do wczytania ostatniego zapisu. W praktyce traciliśmy na tym minimum kilka minut zabawy na powtarzanie tych samych aktywności. W Reloaded po animacji śmierci gra automatycznie cofa wydarzenia o kilka sekund, do momentu sprzed zgonu Larrego.

Wersja zremasterowana graficznie i mechanicznie przypomina dzisiejsze przygodówki. Możecie sami porównać oryginał z Reloaded, ponieważ lokacja pokazana na zdjęciu jest tym samym miejscem, które widnieje kilka akapitów wyżej (Leisure Suit Larry: Reloaded).

Garść ciekawostek:

- wygląd Larrego bazuje na jednym ze sprzedawców studia Sierra Entertainment, który zawsze po powrotach z podróży biznesowych chwalił się swoimi “podbojami”.

- Początkowo główny bohater miał nosić imię Jerry, ze względu na przyjaciela Lowe’a, który chwalił się z bycia świetnym kochankiem. Ostatecznie twórcy uznali to za niemoralne i zmieniono imię na Larry.

- Szukając nazwiska dla Larrego Al Lowe wertował encyklopedię i wszystkie wpisy z literą L. W końcu trafił na ekonomistę, Arthura Laffera. Nazwisko tak mu się spodobało, ponieważ brzmi podobnie jak angielskie wyrażenie laugher, czyli prześmiewca. Po latach Lowe wysłał wiadomość do ekonomisty z prośbą o zgodę na wydanie kolejnej części o podtytule Laffer Utilities. Mimo, że Arthur Laffer nie znał początkowo tej gry to z chęcią wyraził zgodę, a nawet odwiedził siedzibę studia.

- Bohater często przedstawia się mówiąc: Nazywam się Laffer, Larry Laffer. To oczywiście nawiązanie do słynnej frazy Jamesa Bonda.

- W siódmej odsłonie serii (Larry 7: Miłość na Fali) głos głównemu bohaterowi podkłada Jerzy Stuhr.

- Sierra Entertainment to jedna z najpopularniejszych firm branży komputerowej rozrywki. Czasy ich świetności przypadają na lata 80’ i 90’ ubiegłego wieku. Studio wyprodukowało naprawdę mnóstwo gier. Poza serią o Larrym Lafferze grzechem byłoby niewspomnieć o szalenie popularnej w latach 80’ serii King’s Quest (uważanej za ojca przygodówek point & click). Sierra z siedzibą w Los Angeles ma na swoim koncie również setki gier, których zajęła się wydaniem. Legendarna Sierra Entertainment upadła w 2008 roku.

- Ciekawostką odnośnie do gier Sierry, konkretnie tych z końca lat 90’, jest fakt, że większość z nich posiadało błąd. Podczas odinstalowania gra kasowała również istotne biblioteki wymagane do poprawnego funkcjonowania systemu Windows.

- Seria liczy sobie 10 pełnoprawnych odsłon, ale ostatnie dwie z nich oczywiście nie zostały wyprodukowane przez Sierrę, ponieważ wtedy ta firma już nie istniała. Ostatnia część miała swoją premierę w październiku 2020 roku. Co ciekawe brakuje czwartej odsłony przygód Larrego kolejną grą po “trójce” jest Larry 5: Fala Miłości.

Gry przygodowe typu point & click powoli popadają w coraz większe zapomnienie. Najlepszy dla nich okres był 20 lub nawet 30 lat temu. Nie oznacza to jednak, że tego typu produkcje nie powstają dzisiaj. Dlatego świetnym pomysłem może być przeznaczenie dosłownie kilku złotych na zremasterowaną wersję pierwszego Larrego Laffera. Do przejścia gry potrzebować będziemy zaledwie dwóch, trzech godzin, ale za to możemy poznać jedną z najbardziej charakterystycznych postaci minionej epoki. Niezdarny, ale dający się lubić główny bohater? Szowinistyczne lub wręcz chamskie żarty? Dużo dialogów o podtekstach erotycznych? Dzisiaj takich gier się już nie robi.

Wcześniejsze gry w serii Retro Recenzji, kliknij i zobacz:

StarCraft, Half-Life, Max Payne, Heroes 3, GTA2, Syberia, Medal of Honor, Commandos, Diablo II, Twierdza, Worms: Armageddon, S.T.A.L.K.E.R, Postal 2, GTA: Vice City, Age of Empires 2, NFS: Most Wanted, Gothic, Kangurek Kao, Call of Duty, Warcraft III, Another World, Wiedźmin, Mafia, Książę i Tchórz, Sacred, THPS2, Harry Potter 1&2, Fable, Wolfenstein, Emergency, Tomb Raider, This War of Mine, Metro 2033, Broken Sword, The Sims, God of War, Robin Hood, Mortal Kombat, Painkiller, King's Bounty, Half-Life 2, GTA: San Andreas